we are nowhere and it’s now*

we are nowhere and it’s now* by kalamesygxwreis

20 Σεπτεμβρίου, 2007, 1:57 μμ
Filed under: blahblahblah

Tα μάτια μου καίνε και δακρύζουν, και τα κόκκαλα μου πονάνε από το σκληρό πάτωμα του καραβιού. ανάβω ένα τσιγάρο και βγαίνω στο λιμάνι μαζί με γυναικόπαιδα, φοιτητριούλες, και κανα-δύο ημίτρελλες με σκυλιά σε κουτιά. H Aθήνα μου ανοίγει τα πόδια της σαν την πιο καλή καβάτζα που είχα να πάρω καιρό, αλλά όπως όλες οι καβάτζες, μετά από λίγο καταλαβαίνω γιατί δεν θα γίνει ποτέ η ανατριχίλα στην πλάτη μου, the big L, αυτή που μου έλειπε τόσο καιρό. Eίμαι εδώ επειδή πρέπει να’μαι εδώ, επειδή μου το επιβάλλουν οι καταστάσεις, επειδή δεν υπάρχει escape plan. Θα κάνω την βρωμοδουλειά μου και με την πρώτη ευκαιρία θα εξαφανιστώ.

Τα όμορφα αγουροξυπνημένα κορίτσια και τα θολά, γλυκά φώτα του Πειραιά δίνουν λίγο μετά την θέση τους στην φασαρία των αυτοκινήτων και την κωλίλα του λιμανιού. Η πόλη έχει μετατραπεί -ξανά- σε ένα τεράστιο πάρκινγκ- στους δρόμους δεν κουνιέται τίποτα. Φτάνω σπίτι σκυμμένος σαν να με έχουν δείρει οι μισοί wrestlers του WWE (χόγκαν θεέ πάρε το γουγουέ) και πέφτω στο κρεβάτι σε αργή κίνηση, head first, σαν κλασσικός αντίπαλος του ρόκυ.

Ξυπνάω από το μήνυμα του κολλητου μου:

«αχ μωρό μου πόσο σε θέλω

με κάνεις πιο μούσκεμα κι απ’τον βαγγέλη βενιζέλο»

«ε?» απαντάω ζαλισμένος.

«βάλε τηλεόραση ΤΩΡΑ» he hits back.

Ανοίγω την τιβί και ένας τύπος με λουκ λαχειοπώλη στην ομόνοια έχει μόλις μπουγελώσει τον βαγγέλα.

Τα μμε έχουν πέσει με τα μούτρα, το μάτι του μπένυ γυαλίζει στιγμιαία, αλλά μετά, θέλοντας και μη, βοηθάει να σηκώσουν τον τραμπούκο και κάνει οργίλος μια δήλωση το πασόκ, κρίση, με πιάνει κρίση κλπ κλπ.

Παίρνω τον πόλυ τηλέφωνο, και με πληροφορεί ότι έχει στείλει το ίδιο sms σε όλες σχεδόν τις φίλες/ γκόμενες/ καβάτζες/ γνωστές του. that bitch makes me laugh. he’s funnier than balls.

Συζητάμε λίγο για την κατάσταση, ότι εκτός κι αν εμφανιστεί κάνα deus ex machina η κατάσταση δε σώζεται, εγώ επιμένω ότι ακόμα και ΟΙ deus eX machina να εμφανιστούν, η φάση πάει κατά διαόλου, μου λέει ότι θέλει να ξαναπάει χανιά, του λέω ότι γαμιέται (πάντα μιλάω με επιχειρήματα), και δίνουμε ραντεβού για την κατρακύλα του ελληνικού ποδοσφαίρου αργότερα.

Τα πράγματα θα χειροτερέψουν πριν να βελτιωθούν.

Βάζω να ξαναδώ το knocked up, την πιο γαμάτη ταινία που έχω δει τώρα τελευταία.

‘Ολα αυτά που δείχνει η τιβί σου δεν έχουν σημασία. Τίποτα δεν έχει σημασία. Είμαι σε μια κατάσταση απόλυτου ζεν, nothing registers. Χαμογελάω και ανάβω τσιγάρο. Έτσι κι αλλιώς, όλοι θα πάμε στο διάολο σύντομα. THEY ARE HERE.

Καλημέρα και καλό χειμώνα.

(*»we are nowhere and it’s now» – Bright Eyes)

[update: «και δίνουμε ραντεβού για την κατρακύλα του ελληνικού ποδοσφαίρου αργότερα.»

 Come on, who would have thought it..?

καλά, σκάω.]

9 Σχόλια

9 Σχόλια so far
Σχολιάστε

RSS feed for comments on this post. TrackBack URI